โรงละครของมนุษย์ต่างดาว

บนผืนดินอาศัยที่ทึกทักเอาเองว่ามีพระจันทร์และดวงดาวเป็นของตนเอง  ลาดเทของไหล่เขาที่อยู่ทำให้มองชีวิตความเป็นไปบนผืนดินและเส้นขอบฟ้าในอีกมิติหนึ่งที่ต่างออกไป

 

บ่อยครั้งของการเฝ้ามองท้องฟ้า  ทำให้นึกไปว่าดวงดาวเกลื่อนฟ้าที่เห็นกำลังเห็นความเป็นไปของโลกเราไหม  ถ้านับเอาเรื่องทฤษฎีการเดินทางของแสงมาตั้งต้น  โลกเราก็เป็นเพียงดาวส่องแสงนิ่งดวงเล็ก ๆ อันอยู่ห่างไกลจากดาวอีกหลายล้านดวง  ดาวที่อยู่ห่างไกลออกไปหลายหมื่นล้านปีแสงอาจกำลังเห็นลาวาเดือดที่ไหลท่วมเมือง  และชีวิตชาวปอมเปอี  หรือดาวที่อยู่ห่างออกไปอีกไกลโพ้น  คงเห็นช่วงที่ไดโนเสาร์กำลังสูญพันธุ์  และถ้าเหล่าดวงดาวนั้นไม่ใช่ดาว  แต่กลับเป็นดวงตาของมนุษย์ต่างดาวที่เฝ้ามองดูอยู่  เรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น  บนโลกนี้จะถูกทำให้มองเห็นอย่างไร