บุปผาในกุณฑีทอง (ปกแข็ง)

วรรณกรรมคลาสสิกของจีน "จินผิงเหมย์" หรือที่เรียกใน
สำเนียงแต้จิ๋วว่า "กิมปังบ๋วย" มีความหมายตรงตัวว่า "ดอก
บ๊วยในแจกันทอง" นักอ่านยกย่องให้เป็น 1 ใน 4 สุดยอด
วรรณกรรมจีน ร่วมกัยบวรรณกรรมของจีนอีกสามเรื่องอัน
ประกอบด้วย สามก๊ก ซ้องกัง และ ไซอิ๋ว เรียกรวมกันว่า "สี่
วรรณกรรมอันยิ่งใหญ่"

 

แม้ในเวลาต่อมา "จินผิงเหมย์" จะถูกนักอ่านบางส่วนต่อต้าน
ทั้งนี้เพราะในเนื้อเรื่องที่มีการพรรณนาบทสังวาสจำนวนมาก
จนถูกเรียกว่าเป็นหนังสือโลกีย์ ทำให้เกิดมีกาาจัดเอาหนังสือ
อีกเล่มหนึ่งคือ "ความฝันในหอแดง" ขึ้นมาเป็น 1 ใน 4 สุด
ยอดวรรณกรรมจีนแทน กระนั้น ด้วยความงามของ
วรรณกรรมที่แต่งขึ้นด้วยภาษาที่งดงาม ละเมียดละไม แม้จะ
กลายเป็นหนังสือโลกีย์ หากแต่มีนักอ่านรับกันเป็นส่วนใหญ่ว่า
เป็นหนังสืออันทรงค่าอยู่เช่นเดิม

 

ในภาคภาษาไทยนั้น ความเป็นจริงแล้ว ได้มีการแปล
วรรณกรรมเรื่อง จินผิงเหมย์ นี้ออกมาแล้ว 2 สำนวน หนึ่ง
นั้นคือ "บุปผาในกุณฑีทอง" สำนวนแปลและเรียบเรียงของ
นักประพันธ์เอกของไทย คือ ยาขอบ ซึ่งอยู่ในมือของท่านใน
ขณะนี้ และอีกสำนวนหนึ่งใช้ชื่อในภาษาไทยว่า "ดอกเหม
ยในแจกันทอง" โดยฝีมือการแปลของ "เนียน กูรมโรหิต" ผู้
เป็นภรรยาของนักประพันธ์ไทยผู้ยิ่งใหญ่อีกท่านหนึ่งคือ สด
กูรมโรหิต ผลงานแปลของเนียน นั้นได้รับการตีพิมพ์เป็น
ตอนๆ ในหนังสือพิมพ์แสนสุข หากแต่ในการพิมพ์และแปล
ในครั้งนั้นยังไม่จบสมบูรณ์ดี

 

ในส่วนสำนวนแปลของ "ยาขอบ" นี้ เล่ากันว่า สาเหตุที่เขา
แปล จินผิงเหมย์ เป็นภาษาไทยนั้น เนื่องจากขณะที่เขาป่วย
เพื่อนผู้หนึ่งของเขาได้ส่งหนังสือ จินผิงเหมย์ ฉบับภาษา
อังกฤษชื่อ Chin P'ing Mei ซึ่งเบอร์นาร์ด เมียล
(Bernard Miall) แปลจากฉบับภาษาเยอรมันที่
ฟรันซ์ คูห์น (Franz Kuhn) แปลมาจากภาษาจีนอีก
ทอดหนึ่งมาให้ ยาขอบอ่านแล้วประทับใจมาก แม้ช่วงนั้น
แพทย์สั่งห้ามเขาเขียนหนังสือก็ตาม

 

เขากล่าวว่า "...หนังสือเล่มนั้นดูดดึงความรู้สึกของข้าพเจ้า
เหลือเกิน บัดนี้ ข้าพเจ้ากล้ากล่าวได้อย่างเต็มปากว่า เพราะ
อาศัยความดื่มด่ำจากรสชาติของภาษาและความละมุนละไม
ตามเนื้อเรื่องของหนังสือเล่มนั้น - เล่มที่ข้าพเจ้าได้อ่าน-บัดนี้
ข้าพเจ้าหาระย่อต่อความตายแล้วไม่!"