Abstract Bar ความจริงเพียวเพียว

ฉันไม่ค่อยเข้าใจความสัมพันธ์ของพ่อแม่เท่าไหร่

ตอนเด็ก มันกรอกยากมากเลยนะ ตอนแรกฉันไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไร

หย่าเหรอ? ยังไม่ได้หย่าสักหน่อย จนฉันเห็นช่องแยกกันอยู่ 

ใช่แล้ว มันเรียกว่าแยกกันอยู่

- บางส่วนจากเรื่อง ขอเวลาหน่อย

 

ชอบบรรยากาศชั่วขณะคลุมเครือ เบาบางจางลาเหมือนควันบุหรี่เคล้าน้ำหอม คล้ายเสียงฝนและรอยยับของผ้าห่มที่เหลือไว้ยืนยันว่าความสัมพันธ์นั้นมีอยู่จริง ชอบความมั่นใจและการออกแบบจังหวะเล่าเรื่อง อ่านแล้วคิดถึงใครบางคน เสมอมาและตลอดไป

ชอบบทสนทนาจากสำนักพิมพ์ด้วย ชอบที่บอกอนิยามว่ามันเป็นความ "เหงาหยิ่งๆ" "ประชดประชันแต่ก็อ่อนแอแดดิ้น" - ก็ช่างสรรหาคำอธิบายให้ผู้ชายอย่างเราได้เข้าใจดีเนอะ
จริงอย่างที่หนังสือเล่มนี้ว่า "บางครั้งเราไม่ได้ต้องการบทสนทนา สิ่งที่ต้องการจริงๆ แค่คนที่ 'อยู่' ด้วยกัน"

- ธนาคาร จันทิมา, สำนักพิมพ์ ไจไจบุ๊ค

Abstract Bar ความจริงเพียวเพียว เป็นผลงานการเขียนของ ปอ เปรมสำราญ หรือ นัทธมน เปรมสำราญ หญิงสาวซึ่งเกิดในวันศุกร์ของเดือนตุลาคม ปี 1993 ปัจจุบันเป็นนิสิตชั้นปีสุดท้ายที่คณะอักษรศาสตร์ วิชาเอกศิลปการละคร จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ก่อนหน้านั้นเป็นเด็กหญิงที่อ่านทุกอย่าง เริ่มตั้งแต่นิยายรักที่ป้าสะสมไว้เต็มตู้หนังสือ นิตยสารผู้หญิงของแม่ และหนังสือมากมายที่มีอยู่ในห้องสมุดของโรงเรียน โลกการอ่านเปลี่ยนไปเมื่อเข้ามหาวิทยาลัยแล้วได้รู้จักนักเขียนอย่างฟรานซ์  คาฟก้า ซามูเอล เบคเกตต์ และปราบดา หยุ่น เริ่มเขียนบทสนทนาและเรื่องสั้นที่เป็นเรื่องเป็นราวลงในเฟสบุ๊คก็ตอนที่เรียนอยู่ชั้นปีสองและคิดว่าคงเขียนไปเรื่อยๆ ตราบเท่าที่ยังรู้สึกว่าอยากเขียนอยู่ ความมุ่งมั่นตั้งใจในตอนนี้คือการเขียนคิ้วให้ได้เท่ากันในทุกๆ เช้า และหาเลี้ยงตัวเองได้ด้วยการทำสิ่งที่ชอบ