ฤกษ์ งาม ยาม ปารีส

บันทึกชีวิตวัยหนุ่มของเฮมิงเวย์และภรรยาในปารีส ช่วงเวลาที่ทุกข์ยากแต่เปี่ยมความฝัน กำลังเริ่มต้นอาชีพนักเขียน เข้าร่วมกลุ่มนักเขียนต่างด้าวพลัดถิ่นในปารีส เหล่านักเขียนที่ได้นิยามว่า ‘คนรุ่นที่สูญหาย’ หรือ Lost Generation

‘คนรุ่นที่สูญหาย’ ไม่ได้หมายความว่า ‘สาบสูญ’ หรือ ‘สูญสิ้น’ หมดไปแล้ว แต่หมายถึง ‘หลงผิด’ ‘พลัดหลง’ หรือ ‘ไร้ทิศทาง’ ผู้คนในยุคนั้นรวมถึงเฮมิงเวย์ คือบรรดาผู้รอดชีวิตจากสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ประสบความสับสน ผิดหวังท้อแท้ และไม่แน่ใจถึงเป้าหมายในชีวิต เกอร์ทรูด สไตน์ นักเขียนผู้เป็นดั่งอาจารย์ของเฮมิงเวย์เป็นคนเริ่มใช้คำว่า ‘คนรุ่นสูญหาย’ กับเฮมิงเวย์ และเป็นคำที่ระบุเป้าหมายในการท่องไปทั่วปารีสของเฮมิงเวย์ได้ชัดเจนที่สุด

นิยายเชิงอัตชีวประวัติเล่มนี้เปี่ยมไปด้วยหัวใจของการเป็นนักเขียน ในการดิ้นรนเพื่อจะเขียนงาน ด้วยท่าทีรื่นรมย์ บางครั้งก็ร่าเริงแบบสิ้นหวัง แต่เขาเชื่อว่าหากยึดมั่นกับตนเอง เขาก็จะเขียนเรื่องได้เพราะเขาเกิดมาเพื่อจะเขียน มีเพียงความตายเท่านั้นที่ไม่สามารถแก้ไขรื้อฟื้น เฮมิงเวย์เชื่อว่าปารีสมีสิ่งพรั่งพร้อมดีที่สุดสำหรับนักเขียน ในห้องเช่าอพาร์ตเมนต์ เลขที่ 74 ถนนการ์ดินัล เลอมอยน์ ในร้านหนังสือเชกสเปียร์ แอนด์ คัมปานี ในคาเฟ่ที่จัตุรัสแซงต์-มีเซล ต่างเป็นที่ที่เฮมิงเวย์ผลิตผลงานยอดเยี่ยมออกมา

‘คนรุ่นที่สูญหาย’ จึงเป็นคำที่เฮมิงเวย์จดจำและใช้เพื่อผลักดันตัวเอง ต่อมาเฮมิงเวย์ได้ทำให้มันกลายเป็นคำอมตะในนวนิยาย The Sun Also Rises ของเขาซึ่งรวมความโดยเฉพาะถึงนักเขียนพลัดถิ่นที่เขาได้พบในปารีส ซึ่งเขาเชื่อว่าแท้จริงแล้วคนเหล่านี้นั้นมั่นคงและ ‘ไม่ได้สูญหายไปไหน’