เมื่อลมหายใจกลายเป็นอากาศ

"ก่อนวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็ง ผมรู้ว่าวันหนึ่งผมจะตาย แต่ผมไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ หลังวินิจฉัยแล้ว ผมรู้ว่าวันหนึ่งผมจะตาย แต่ผมก็ไม่รู้อยู่ดีว่าเมื่อไหร่ ... ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับความตายนั้นยังไม่มีข้อยุติ ทว่าก็ไม่มีหนทางอื่นอีกแล้วที่จะมีชีวิตอยู่"

ตลอด 36 ปีแห่งชีวิต พอล กาลนิธิ เฝ้าค้นหาความหมายที่แท้ของการดำรงอยู่ เขาเริ่มต้นเสาะแสวงหาในดินแดนแห่งวรรณกรรมและปรัชญา ก่อนจะผันสู่เส้นทางของประสาทศัลยแพทย์ที่มุ่งศึกษาสมองมนุษย์ โดยมาดหวังว่าทางสายนี้จะนำไปสู่คำตอบของความสัมพันธ์ระหว่างชีวิต ความตาย และความหมายของตัวตน แต่แล้วสิ่งที่ทำให้เขาเข้าใกล้คำตอบนั้นอย่างแท้จริงหาใช่ในฐานะแพทย์ผู้กำหนดความเป็นความตายของผู้อื่น แต่เป็นคนไข้ที่อ้อมกอดแห่งความตายเฝ้ารออยู่เบื้องหน้า

เมื่อลมหายใจกลายเป็นอากาศ คือถ้อยบันทึกการเผชิญหน้า สำรวจ ต่อสู้ และโอบรับความตาย ที่แสนจับใจและน่าจดจำ วรรณกรรมแห่งชีวิตอันงดงามชิ้นนี้ถ่ายทอดประสบการณ์การค้นหาความหมายของมนุษย์คนหนึ่งในห้วงยามที่ความหวังมลายสิ้น เขาควรจับมีดผ่าตัดต่อไปหรือไม่ เมื่ออนาคตอันรุ่งโรจน์ในฐานะแพทย์ได้ดับแสงลงแล้ว? เขาควรมีลูกไหม เมื่อไม่รู้ว่าลมหายใจของตนจะหมดลงก่อนที่ลูกจะลืมตาดูโลกหรือเปล่า? อีกทั้งยังพาเราดำดิ่งสู่โลกแห่งการคิดคำนึงว่า อะไรคือความหมายที่แท้จริงของชีวิต ... เมื่อลมหายใจกำลังจะกลายเป็นเพียงอากาศ