ไม่มีใครเป็นเจ้าของดวงอาทิตย์

              “ไม่เคยมีใครเป็นเจ้าของ ‘ความรัก’ และเราไม่ควรเป็นเจ้าของกันและกัน”

              ในทุกความสัมพันธ์ เราทำได้เพียง เรียนรู้กันและกัน แบ่งปัน จดจำ ทำความเข้าใจ ยอมรับ และปล่อยผ่าน สิ่งเหล่านี้เหมือนวัฏจักรของสิ่งมีชีวิตภายใต้อาทิตย์ดวงเดียวกัน รอคอยห้วงกาลเวลาการเติบโตเบ่งบานและร่วงหล่น

              รวมเรื่องสั้น I've never met a SUNSET I didn't like. “ไม่มีใครเป็นเจ้าของดวงอาทิตย์” เล่าถึงจักรวาลความสัมพันธ์ของเพื่อนรัก คนรัก และคนที่ไม่ได้รัก เป็นชิ้นส่วนความทรงจำที่ปะติดปะต่อขึ้นจากการหมกมุ่นในการโคจรรอบตัวเอง การคาดหวังความเป็นหนึ่งเดียว ความขัดแย้งภายในใจ การเรียนรู้และยอมรับ ปอ เปรมสำราญพาเราไปค้นพบรูปแบบความสัมพันธ์ต่างๆ ผ่านบทสนทนากลมกล่อมเฉพาะตัว ในเรื่องเล่าที่มีจังหวะและท่วงทำนองหลากหลาย คู่ขนานไปกับพัฒนาการทางความรู้สึกที่เกิดขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไป เพื่อพบว่าเราต่างยืนหยัดในตัวเอง เป็นเราอยู่อย่างนี้ ไม่มีใครอยู่ตรงนั้นตลอดไป และเราต่างไม่เป็นเจ้าของกันและกัน

 

      ‘ฉันร้องไห้ ซึ่งภายหลังพบว่าร้องไห้ให้กับความตกใจของตัวเองที่พบว่าหลอกตัวเองให้มองข้ามความจริงเสมอมา ฉันเกลียดเขา ผลักไสเขาออกไปจากชีวิต แล้ววันหนึ่งก็คิดได้ ก็คงเหมือนเรื่องอื่นๆ ในชีวิตอีกเช่นกัน ที่เราคิดว่าตัวเองเป็นเหยื่อ เป็นฝ่ายถูกต้องดีงามเสมอ แต่ภายหลังพบว่าไม่ใช่ ฉันผิดพลาด บกพร่องด้วยตัวเอง’

------------

      ‘แม้ว่าฉันจะวาดภาพให้ทุกวันของเรามหัศจรรย์ คิดภาพว่าแม้เวลาผิดใจกัน แล้วต่างคนต่างร้องไห้ มันก็ยังจะมหัศจรรย์ หยาดน้ำตาพร่างพรูสวยงาม เราจะเกลียดปานจะฆ่ากันตายแต่ก็จะถูกดึงกลับเข้ามาในอ้อมกอดของกันและกันเสมอ มันเป็นแบบนั้นช่วงแรกๆ แต่หลังจากนั้นก็เหมือนอะไรหลายอย่างในโลกใบนี้ มันค่อนข้างจะธรรมดาและน่าเบื่อ’

------------

      ‘บางทีความรักของเรามันคงหมดลงหรือเปลี่ยนรูปไปจนไม่เหลือสถานะ ‘ความรัก’ อีกแล้ว มันจบลงและเขาได้พบความรักครั้งใหม่ ก็เพียงเท่านั้น ช่วงเวลาที่ได้เห็นเขาเติบโตมันงดงาม จนฉันไม่รู้สึกโกรธหรือเกลียด แต่ฉันอิจฉาหญิงสาวคนนั้นนะ อิจฉาความไร้เดียงสา ความเยาว์วัย พลังพลุ่งพล่านแบบที่ฉันเคยเป็น แต่เรียกคืนไม่ได้ ฉันได้ความเจ้าเล่ห์ วุฒิภาวะและความเงียบนิ่งอย่างมั่นคงมาเป็นการแลกเปลี่ยน’

(บางส่วนจากหนังสือ)