On People ว่าด้วยประชาชน

[…] แม้ความหมายของคำว่าประชาชนจะไม่มีความชัดเจนขนาดไหนก็ตาม แต่ทั้งหมดก็ล้วนแต่ต้องสร้างอำนาจของระบอบการปกครองที่หลากหลายเหล่านี้จากอำนาจเพียงอย่างเดียว นั่นก็คือ ‘อำนาจประชาชน’ ประชาชนจึงเป็นสิ่งที่ถูกอ้างอิงด้วยความรัก การยกย่อง และความหลงไหลคลั่งไคล้มาโดยตลอด จนกล่าวได้ว่า ‘ใครๆ’ หรือ ‘อะไร’ จึงเป็ฯไปเพื่อประชาชน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในรัฐธรรมนูญ […] — บางส่วนจาก บทที่ 1

 

[…] ‘การแลกเปลี่ยน’ ทางการเมืองแสดงให้เห็นว่าประชาชนที่มี ‘Rationality’ หรือ ‘ความเป็นเหตุเป็นผล’ สามารถเข้าใจอย่างชัดเจนถึงสิ่งที่ตนเองจะได้รับ […] ประชาชนจึงรู้ว่าอะไรคือผลประโยชน์ของตนเอง ประชาชนมีความสามารถที่จะคาดคำนวณได้ว่าจะได้และเสียอะไรนับตั้งแต่เขาเหล่านั้นตัดสินใจเข้ามาในพื้นที่ทางการเมือง ความเป็นประชาชน ในกรอบคิดแบบ Hobbesian จึงแสดงนัยของการเป็นปัจเจกชน (individualist) ที่พร้อมจะรวมตัวกันเป็นประชาชน […] — บางส่วนจาก บทที่ 3 จากโรเบิร์ต ฟิลเมอร์ ถึง โทมัส ฮอบส์ กับความเลวร้ายของประชาชน

 

[…] เพราะความเป็นคนแต่ละคนย่อมไม่ใช่สิ่งที่เรียกว่า ‘ชาติ’ เพราะ ‘ชาติ’ ต้องแสดงความเป็นส่วนรวม ในแง่นี้ ความเข้าใจต่อแนวความคิดเรื่องประชาชนจึงเป็นเรื่องที่ถูกผนวกรวมเข้ากับรัฐ มากกว่าเป็นเรื่องของคนแต่ละคน ‘ประชาชน’ จึงแสดงลักษณะของความเป็นองค์รวมทางการเมืองที่ถูกกำกับด้วยชาติที่ยึดโยงอยู่กับรัฐ […] — บางส่วนจาก บทที่ 4 เอ็มมานูเอล โจเชฟ ซีเยส กับการสร้างประชาชน