Fight Club

ผมอายุสามสิบ เป็นลูกคนกลางของพระเจ้า ไม่มีทั้งที่ทางในประวัติศาตร์ และไม่ได้ รับการดูดําดูดี ผมนอนไม่หลับมาสามสัปดาห์แล้ว

 

ผมถูกเลี้ยงมาโดยโทรทัศน์ มันสอนให้ผมเชื่อว่าสักวันเราจะเป็นเศรษฐี เป็นดาราหนัง เป็นร็อกสตาร์ แต่ผมไม่มีทางเป็นได้สักอย่างที่ว่ามา ผมเพิ่งตระหนักความจริงข้อนี้ และผมก็โกรธ...โกรธมากๆ  

 

แล้ววันหนึ่งผมก็พบเขา...ไทเลอร์ เดอร์เดน บุรุษไร้ราก พนักงานฉายหนังผู้แอบยัด ฉากเปลือยเข้าไปในหนังกวางน้อยแบมบี้ คนเดียวกับที่แอบฉี่ใส่หม้อซุปตอนทํางาน เสิร์ฟ และตดใส่ชามขนม

 

ผมกับไทเลอร์ เราสองคนร่วมกันก่อตั้ง “ไฟต์คลับ” แหล่งรวมคนโกรธโลก เจอกัน สัปดาห์ละครั้ง ชกกันตัวต่อตัว ห้ามใส่เสื้อ ห้ามสวมรองเท้า ซัดกันจนกว่าจะแหลกไป ข้าง หรือคนใดคนหนึ่งร้องบอกว่า “หยุด”

 

ในช่วงเวลาเดียวกัน ผมเจอมาร์ลาด้วยอีกคน

หัวใจของมาร์ลามีสภาพไม่ต่างจากใบหน้าของผม โสมมเหมือนขยะรกโลก เป็นกระ ดาษเช็ดก้นที่ใช้แล้วและไม่มีใครหน้าไหนอยากเอาไปรีไซเคิล แต่ถึงอย่างนั้น ในวันที่ ทุกอย่างล่มสลาย มาร์ลาไม่เคยจากไปไหน “มันไม่ใช่ความรักหรอก” มาร์ลายืนยัน “แต่ฉันก็ชอบคุณ”

นี่คือจดหมายรักของผม...จดหมายทั้งรักทั้งเกลียดที่ผมเขียนให้กับมาร์ลา ไทเลอร์ โลก และชีวิต  ก่อนที่ทุกอย่างจะเลือนหาย ก่อนที่เราจะกลายเป็นจุดเล็กๆจุดหนึ่งบนท้องฟ󰹉า