เมษาลาตะวัน

ความสัมพันธ์ระหว่างเด็กชายสามคน ถูกนิยามและนิยามตัวเองเป็นสิ่งแปลกปลอมปะปนอยู่ในเมืองเล็กๆ โอบล้อมด้วยสายลมอบอ้าวที่หอบสารพัดสิ่งมาด้วย กลิ่นดิน กลิ่นดอกพุดจาง เสียงกระดิ่งแว่วกังวาน และเมฆครึ้มที่จะกลั่นเป็นหยาดฝน ก่อนกลายเป็นพายุโหมกระหน่ำยาวนาน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องครอบครัว โหยหาการมีบ้านให้กลับ หรือพบอ้อมกอดให้รักแต่สุดท้ายทำมันหลุดมือ

นวนิยายเล่มนี้คือจดหมายรักแด่ทุกคำอธิษฐานของ ‘คนนอก’ ที่ขอเพียงให้ได้เข้าไปอยู่ในวงในสักวงที่เป็นของตัวเอง