สลายสิ้นซึ่งความหวังรังรอง

ไม่มีที่ไหนเหมือนบ้านมันเป็นที่แห่งเดียวที่ยามรัก เราก็รักกันได้อย่างลึกซึ้งหมดใจแต่ยามกระทำต่อกัน เราก็กระทำกันได้อย่างเจ็บปวดถึงแก่นที่สุดรวมเรื่องสั้นของตัวละครพังพ่ายซึ่งติดหล่มจมปลักกับคำว่า "บ้าน"มีชีวิตประจำวันสามัญแสนร้าวราน เบิกบาน เติบโต และโรยราด้วยสำนวนละมุนละไมจากความพิถีพิถันใส่ใจใจในการใช้ภาษาเมื่ออ่านจบคุณจะเข้าใจวงจรของการร่วงหล่น สิ้นหวัง พังทลายพร้อมให้อภัยตัวเองและให้อภัยภาระทางใจที่เรียกว่าครอบครัวปลดปล่อยอดีต และยุติการส่งต่อความเจ็บปวด