ดาวโจร (2 เล่มจบ)

“ดาวโจร” ทำให้ผู้อ่านรุ่นปัจจุบัน เข้าใจความหมายของคำว่า “นักเลง” โดยถ่องแท้ ปัจจุบันคำว่า “นักเลง” คือคนเกกมะเหรกเกเรชอบระรานผู้อื่น หากแต่ในอดีตคำว่า “นักเลง” หมายถึงผู้มีฝีไม้ลายมือในการต่อสู้ มีคุณธรรม เป็นสุภาพบุรุษ ไม่เอาเปรียบคู่ต่อสู้ และรักษาเกียรติยิ่งชีวิต การดวลกันตัวต่อตัวไม่ว่าด้วยปืน มีด หรือหมัดจึงสมศักดิ์ศรีของชายชาตรีทั้งผู้แพ้และผู้ชนะ

 

นวนิยายเรื่องนี้ยังเป็น “บันทึกทางสังคม” ที่น่าสนใจ ผู้ประพันธ์ฉายภาพของกรุงเทพฯ ในอดีตได้อย่างละเอียด เช่น ตึกเจ็ดชั้น-ตึกที่สูงที่สุดในประเทศเวลานั้น ย่านบันเทิงถนนเยาวราช ย่านการค้าแถวบางลำพู และย่านโสเภณีแถวนางเลิ้ง รวมถึงด้านเหตุการณ์สำคัญ เช่น การคุกคามของลัทธิคอมมิวนิสต์ กองโจรเชิ้ตดำที่บุกเข้าทำลายล้างกลุ่มคอมมิวนิสต์เพื่อช่วยเหลือประเทศชาติ

 

นอกจากนี้ ยังกล่าวถึงความเหลื่อมล้ำในสังคม เช่น พ่อค้าที่เอาเปรียบคนจน พนักงานของรัฐที่ใช้อำนาจไม่เป็นธรรม ดังนั้นแม้ว่า “ดาวโจร” จะเป็นวรรณกรรมตลาดในยุคเฟื่องฟูของวรรณกรรมเพื่อชีวิตยุคแรก (ราวทศวรรษ 2490) หากแต่ “ดาวโจร” ก็กสามารถทำหน้าที่กระตุ้นสำนึกทางสังคมพร้อมกับให้ความสำเริงอารมณ์ทางวรรณกรรมแก่ผู้อ่าน