รัตนโกสินทร์

แม่เพ็งลุกจากหน้ากระจกคันฉ่องไปที่หน้าต่าง ซึ่งกั้นด้วยลูกกรงไม้สำหรับคนปีนเข้ามา เสียงน้ำกระทบบเรือนแพเบาๆ เป็นจังหวะคล้ายเสียงขับกล่อมอยู่ชั่วนาตาปี มองออกไปจะเห็นแสงไฟวออมแวมริมแน่น้ำและระยิบระยับไปลับตา เหมือนแสงหิ่งห้อยเกาะต้นพู หน้าต่างบานนี้เองเมื่อสมยหล่อนเป็นเด็ก หล่อนจะแอบกระโดดลงน้ำไปโดยไม่ต้องไปลงทางหน้าเรือนแพให้เป็นที่ยุ่งยาก