ชดใช้

เย็นวันที่ 14 สิงหาคม ช่วงเทศกาลโอะบง เด็กที่เล่นอยู่ในสนามของโรงเรียนมีเพียงห้าคน สี่คนได้กลับบ้าน แต่อีกคนถูกพบเป็นศพ

เอมิลี นอนตาเบิกกว้าง เสื้อเลิกขึ้นจนอ่านลายบนนั้นไม่ออก เผยให้เห็นของเหลวเหนียวหนืดที่กระเด็นเปื้อนหน้าท้องและหน้าอกที่เริ่มตั้งเต้า กระโปรงพลีตลายสกอตสีแดงเลิกขึ้น เผยให้เห็นท่อนล่างเปลือยเปล่า

มารดาผู้สูญเสียลูกน้อยไปโกรธจนคลุ้มคลั่งและเอ่ยคำสาปแช่งเด็กสาวทั้งสี่คนที่รอดชีวิต “ฉันไม่มีวันยกโทษให้พวกเธอเด็ดขาด พวกเธอต้องหาตัวคนร้ายให้ได้ก่อนที่คดีจะหมดอายุความ ถ้าทำไม่ได้ พวกเธอก็ต้องชดใช้”

นับจากวันนั้น เด็กหญิงทั้งสี่ต่างเติบโตขึ้นมาโดยใช้ชีวิตตามทางของตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้นเหตุการณ์ในอดีตก็ยังคงคอยวนเวียนติดตามพวกเธอไปทุกที่...และแล้ว ห่วงโซ่แห่งการชดใช้ความผิดบาปที่นำไปสู่โศกนาฏกรรมอันน่าเศร้าก็เปิดฉากขึ้น

ซะเอะ: ฉันจะต้องไม่โตเป็นผู้ใหญ่ เพราะสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นตามหาคือเด็กหญิงที่กำลังโตเป็นสาว

มะกิ: ฉันคือคนที่พยายามทำทุกอย่างเต็มที่ที่สุด ฉันได้ทำหน้าที่ในส่วนที่เกี่ยวกับคดีอย่างเพียงพอแล้ว

อะกิโกะ: คนที่ผิดที่สุดคือฉัน ฉันรู้เรื่องพวกนี้มานานแล้ว...ฉันใช้ชีวิตตลอดสิบห้าปีที่ผ่านมาโดยคิดแต่เรื่องพวกนี้...

ยุกะ: สิ่งที่คุณทำมันช่างครึ่งๆ กลางๆ เสียจริง คุณโทษตัวเองว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของคุณ แต่ฉันว่าลึกๆ ในใจคุณยังมีความหลงตัวเองอยู่