รัตติกาลของพรุ่งนี้

เป็นเหมือนอุโมงค์เวลา อนาคตเหมือนไม่ใช่อนาคต อดีตเป็นเพียงความทรงจำรางเลือน ถูกตัดทอนให้เหลือเพียงถ้อยคำสั้นๆ ห้วนๆ ความมืดเพื่อแลเห็นแสงสว่าง ความกลัวทำให้เรากลายเป็นทาส ฉันได้เห็นสิ่งที่ผู้คนไม่เชื่อ ฉันเห็นแสงวาบในความมืด ห้วงเวลานั้นหายไปราวกับน้ำตาในสายฝน

 

“รัตติกาลของพรุ่งนี้” นำเสนอเรื่องราวของความทรงจำที่สูญหายไป การตามหาตัวตนว่า “คุณ” คือใคร เมื่อสืบค้นไปจนสุด กลับค้นพบว่า ความทรงจำทั้งหลายนั้นมิได้หายไปไหน เป็นเพียงการผลิตซ้ำเพื่อให้ “ลืม” ซ้ำแล้วซ้ำเล่า อุบัติขึ้นและสูญสลายนับครั้งไม่ถ้วน เรื่องราวลึกลับมีเสน่ห์ชวนอ่านในแบบที่นิวัตถนัด

 

นิยายสั้นเรื่องนี้จุดเริ่มต้นคือตอนท้ายเรื่อง นิวัตได้ทิ้งภาพกระจัดกระจาย ตัวละครบางตัว ฉากบางฉากได้ถูกสอดใส่มาจากเรื่องอื่นๆ ของเขา รวมถึงตัวละครใหม่ในเรื่องก็พร้อมจะไปแสดงในเรื่องถัดไป สิ่งที่น่าสนใจก็คือค่ำคืนที่เหล่าตัวละครเผชิญหน้า ได้ถูกจัดฉากและกำหนดเอาไว้ล่วงหน้า เมื่อถึงพรุ่งนี้ พวกเขาจึงเป็นดังที่ “มือที่มองไม่เห็น” ได้จัดระเบียบให้อย่างงดงาม แม้การเปรียบเทียบเชิงสัญลักษณ์จะเด่นชัด แต่เขาต้องการพูดถึงสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นจริงๆ และมันจะเกิดขึ้นในอนาคตอันใกล้โดยที่เราสยบยอมกับมัน

 

“รัตติกาลของพรุ่งนี้” อ่านสนุก และเราเชื่อว่าคุณจะใช้เวลาอ่านเพียงคืนเดียวจบโดยไม่วาง