แปลจากหนังสือ: Time Was Soft There: A Paris Sojourn at Shakespeare & Co.ผู้เขียน: เจเรมี เมอร์เซอร์ผู้แปล: ศรรวริศาสำนักพิมพ์: กำมะหยี่จำนวนหน้า: 352 หน้าพิมพ์เมื่อ: ธันวาคม 2552ISBN: 9786169004233
ปารีส/พำนัก/คน/รัก/หนังสือ
บันทึกการเรียนรู้และเติบโต ในวิหารแห่งสามัญชนริมแม่น้ำแซน
หนังสือเล่มแรกในชุด “คนรักหนังสือ” ซึ่งมาจากแนวคิดในการเลือกหนังสือดีที่มีธีมและเรื่องราวเกี่ยวกับหนังสือ สำหรับคนรักหนังสือโดยเฉพาะ โดยเป็นบันทึกกึ่งนวนิยายของนักข่าวแคนาดาที่ตัดสินใจหลบปัญหายุ่งยากในบ้าน เกิดไปยังปารีส อย่างรีบร้อน ไม่มีเงิน ไม่มีงาน และคล้ายจะไม่มีอนาคต ในที่สุด ขณะที่กำลังตกอับอย่างที่สุด เขาก็ได้พบ “เชกสเปียร์ แอนด์ คัมพานี” ร้านหนังสือเก่าเล็กๆ ริมแม่น้ำแซนของชาวอเมริกันวัยแปดสิบหกปีชื่อจอร์จ วิตแมน ผู้มีแนวคิดสังคมนิยม และเปิดร้านให้บรรดานักเขียนไส้แห้งจากทุกมุมโลกเข้าพักฟรีชั่วคราวยาม
ผู้เขียนได้ย้ายเข้าไปพักที่ร้านหนังสือ ทำงานเล็กๆ น้อยๆ แลกที่หลับนอน นอกจากจะได้รู้จักเพื่อนร่วมชายคาที่มีบุคลิกพิเศษเฉพาะและมี ความหลังต่างๆ นานาแล้ว เขายังได้ผูกสัมพันธ์และได้สัมผัสชีวิตและตัวตนของเจ้าของร้านอย่างลึกซึ้งด้วย
จากผู้เขียน :
เรื่องราวในหนังสือเล่มนี้คือการลี้ภัยในร้านหนังสือเก่าที่พิลึกพิลั่นแห่งหนึ่งในปารีส และเหตุการณ์พิเศษที่เกิดขึ้นในช่วงที่ผมพำนักอยู่ที่นั่น
ในการเขียนบันทึกความทรงจำเช่นนี้ ความจริงกลายเป็นของเหลว เรื่องราวแท้จริงของสิ่งที่นำผมไปสู่ฝรั่งเศสและเหตุการณ์ทั้งหมดในร้านหนังสือต้องใช้หน้ากระดาษมากกว่านี้ในการเล่า ดังนั้น เหตุการณ์เหล่านั้นจึงถูกกลั่นและกรองและกลั่นชั้นแล้วชั้นเล่า ผมใช้อิสรภาพเล็กๆ น้อยๆ ในการลำดับเหตุการณ์ เลือกตัดบางอย่างทิ้งไปหรือนำกลับมาใส่ใหม่ ขณะที่ชื่อของบุคคลหนึ่งได้รับการเปลี่ยนแปลงตามคำขอของบุคคลนั้น
นอกจากนั้นแล้ว นี่ก็คือเรื่องจริงเท่าที่จะจริงได้ในการเล่าครั้งนี้
จากผู้แปล :
ใครจะคิดว่าร้านหนังสือเล็กๆ สามารถมีบทบาทชัดเจนและเข้มแข็ง ไม่เฉพาะในการเป็นศูนย์รวมกิจกรรมทางวรรณกรรมหรือการเมือง แต่ยังมีบทบาทในการเป็นที่พำนักพักพิงและที่ลี้ภัยให้จิตวิญญาณที่บาดเจ็บเซซังได้หยัดมั่นอีกครั้ง และคำบอกเล่าของผู้เขียนก็ทำให้เราไม่เพียงรู้จักและหลงรักชายชราหัวดื้อที่มีนิสัยพิลึกพิลั่นกับร้านหนังสือของเขาเท่านั้น แต่ยังแอบปันใจให้ตัวละครเปี่ยมสีสันที่ตบเท้าเข้าออกร้านหนังสือแห่งนี้ พร้อมคำรำพึงเสียงดังในใจว่า ถ้าเพียงแต่เราจะมีชุมชนที่เข้มแข็งเช่นนี้...