เลือน

บางเรื่องเล่าของ 'เลือน' เป็นบทตอนที่ขาดหายและแหว่งวิ่น บางเรื่องราวของ 'เลือน' รู้ที่มาที่ไป ทว่าไม่ชัดเจนแจ่มแจ้ง บางเหตุการณ์ของ 'เลือน' อุบัติขึ้นท่ามกลางความคลุมเครือ! ความสับสน ความคลุมเครือ ไม่ร้อยเรียงเข้ากัน ไม่เป็นระเบียบ คือเสน่ห์สำคัญยิ่งของงานเขียนขนาดยาวเล่มนี้ 'เลือน' เล่าเรื่องชายคนหนึ่ง ที่ถูกเรียกว่า 'เขา' โดยผู้เขียนสร้างเรื่องให้ตัวละครไร้ชื่อนี้ไปพบเจออะไรต่อมิอะไรในแบบ 'เปิดพื้นที่' ให้ผู้อ่านต้องอ่านอย่างระมัดระวัง เพราะผู้เขียนเลือกจัดการกับเรื่องเล่าขนาดยาวนี้อย่างจงใจให้ขาดวิ่น เว้นระยะไม่ต่อเนื่อง ออกแบบให้เรื่องเล่าไม่สมบูรณ์อย่างมีชั้นเชิง วิพากษ์ประวัติศาสตร์การเมืองอย่างแยบคาย กระชากความจริงและความพร่าเลือนออกมาตีแผ่ตรงหน้าอย่างปิดบังมิดเม้น ไม่เปิดเผย แต่ทิ้งร่องรอยให้ผู้อ่านพบเจอกับความหมายด้วยตัวเอง! ไม่เกินความจริงแต่อย่างใด หากจะกล่าวว่า ถ้าจะศึกษาวรรณกรรมไทยร่วมสมัย 'เลือน' จำเป็นต้องอยู่ในรายชื่ออย่างแน่นอน! อติภพ ผู้เขียน ‘เลือน' พูดถึงงานชิ้นนี้ว่า "เลือนเป็นเหมือนการสนทนากับอดีต เป็นการปะทะสังสรรค์กับงานเขียนรุ่นก่อนหน้า และเป็นความพยายามที่จะรื้อฟื้นเนื้อความบางอย่างขึ้นจากซากผงฝุ่นละอองที่จับต้องแทบไม่ได้แล้ว เลือนคงเปรียบเหมือนกับการโปรยฝุ่นผงเหล่านั้นลงต่อหน้าผู้อ่านท่ามกลางลมแรง มันเป็นละอองของอดีต เป็นเถ้าธุลีของความทรงจำที่เลือนราง"