อีกวันแสนสุขในปี 2527

ในบรรดา 12 เดือน เธอรักเดือนธันวาคมที่สุด และในขณะเดียวกัน เธอเกลียดเดือนมกราคมที่สุด เพราะเดือนธันวาคมเป็นเครื่องหมายของการสิ้นสุด สรรพสิ่งแม้แต่อากาศก็ผ่อนคลายลง แต่เดือนมกราคมกลับเป็นเครื่องยืนยันว่าไม่มีสิ่งใดจบลง ไม่มีการตาย ไม่มีการสิ้นสุด เดือนมกราคมเป็นเครืองยืนยันว่าชีวิตอันทุกข์ทรมานจะมีแต่ยืดยาวออกไป เธอคือหนูถีบจักรในวงจรเวลา เธอไม่ต้องการสวัสดีปีใหม่ เธออยากจะสงสัยมากกว่าว่าทำไมมันไม่สิ้นสุดลงเสียที

 

“อีกวันแสนสุขในปี 2527” ของวิวัฒน์ เลิศวิวัฒน์วงศา เด่นชัดในเรื่องของสถานการณ์ที่ขัดแย้งระหว่างตัวละคร ที่เกิดขึ้นในช่วงก่อนรัฐประหารไม่นานนัก จนไปถึงช่วงต้นของการยึดอำนาจ เราจะเห็นเลือดเนื้อชีวิตจากตัวละครหลากหลายผู้คน จากชนชั้นที่ถูกหลงลืม ลมหายใจของผู้คนที่ซ่อนตัวอยู่อย่างไร้ปากเสียง เศร้าตรมกับประวัติศาสตร์ที่ถูกสร้างใหม่แล้วลบ สร้างใหม่แล้วลบ อย่างนี้ร่ำไป การกระทำของพวกเขาได้นำไปตามกระแสของสังคมบ้าง ตามที่ใจคิดว่าถูกต้องบ้าง หรือบางครั้งถูกเหนี่ยวรั้งจากการถูกปลุกปั่นไม่ว่าทางใดทางหนึ่ง ขณะเดียวกันสถานการณ์ที่เกิดกับพวกเขากลายเป็นความแปลกแยกอย่างเหลือเชื่อ จนบางครั้งเราต้องแอบร้องไห้ในใจ สะอื้นระทมเดียวดาย เมื่อสิ่งที่พวกเขาหวังตั้งใจกลายเป็นรอยร้าวที่ยากจะเยียวยา เกิดกลายเป็นบาดแผลใหม่ที่ไม่แน่ใจว่าจะตกสะเก็ดได้เมื่อไร

 

“อีกวันแสนสุขในปี 2527” จึงเป็นเหมือนตัวแทนของสภาพสังคม บันทึกเรื่องราวของชีวิต อารมณ์ ความรู้สึก มากกว่าบันทึกประวัติศาสตร์ และมันย้ำเตื่อนความทรงจำอันเศร้าหม่นของผู้คนได้อย่างลึกซึ้ง

 

นิยายสั้นเล่มนี้ไม่ทำให้ท่านผิดหวัง สำหรับผู้อ่าน “ยูโทเปียชำรุด”

 

“อีกวันแสนสุขในปี 2527″ ได้รับการขัดเกลาให้เข้าใจต่อความรู้สึกได้ง่ายขึ้น ขณะที่วิวัฒน์ได้พัฒนาไปอีกก้าว-อีกครั้ง และยังคงเป็นนักเขียนที่น่าจับตามากที่สุด