แช่มช้า

“นิยายที่ไม่มีคำไหนจริงจัง เป็นงานที่เขียนขึ้นเพื่อความสาแก่ใจ”

เรื่องราวขำขันเฉียบคม เหตุการณ์คู่ขนานเกิดขึ้นในชั่วหนึ่งราตรี จินตนาการข้ามเขตเข้าสู่ความจริง สองศตวรรษเลื่อนไหลมาบรรจบ ความดีความชั่วไร้เส้นแบ่งแยก ผลงานนักประพันธ์ผู้มีลีลาการเสียดสีประชดประชันทุกสิ่งถ้วนทั่วทุกตัวอันชั้นครู

"มีความสัมพันธ์ลับๆ อย่างหนึ่งระหว่างความแช่มช้ากับความทรงจำ และระหว่างความเร็วกับการลืม ลองยกสถานการณ์ที่แสนจะธรรมดาขึ้นมาสักอย่าง เช่น ชายคนหนึ่งเดินบนถนน ทันใดนั้น เขาอยากจะนึกถึงบางสิ่งแต่จำไม่ได้ ในตอนนั้นเอง เขาชะลอฝีเท้าลงโดยอัตโนมัติ ตรงกันข้าม ถ้าใครอยากจะลืมเรื่องราวเลวร้ายที่เพิ่งประสบ เขาจะเร่งฝีเท้าโดยไม่รู้ตัว ราวกับต้องการหลีกไกลจากสิ่งที่เกิดขึ้นที่ยังอยู่ใกล้ตัวเขามากเกินไปในตอนนั้น"