พิพิธภัณฑ์แห่งความไร้เดียงสา

ปี 1975 ในช่วงเวลาที่วัฒนธรรมตะวันตกกำลังคืบคลานเข้ามาสู่สังคมตะวันออกของตุรกี เคมาล หนุ่มนักเรียนนอกเนื้อหอมในสังคมชั้นสูงของอิสตันบูล กำลังจะเข้าพิธีหมั้นหมายกับ สิเบล คนรักหัวสมัยใหม่ที่ใครๆ ต่างก็ลงความเห็นว่าสมกันกับเขาในทุกด้าน

 

เขามีความสุขดีกับการบริหารธุรกิจของครอบครัวและเรื่องความรัก ทว่าชีวิตอันน่าอิจฉาของ เคมาล กลับมีอันต้องเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล เมื่อโชคชะตาได้ชักพาให้เขาบังเอิญไปพบกับ ฟูซุน เด็กสาวยากจนผู้เป็นญาติห่างๆ

ความรักต่างชนชั้นที่ยากจะหักห้าม ท่ามกลางการปะทะกันระหว่างค่านิยมตะวันออกและตะวันตกจึงก่อตัวขึ้น ก่อนจะกลายเป็นโศกนาฏกรรมแห่งความทรงจำ ซึ่งให้กำเนิด "พิพิธภัณฑ์แห่งความไร้เดียงสา" อนุสรณ์สถานแห่งรักที่ เคมาล และ ฟูซุน มีให้ต่อกัน

 

พิพิธภัณฑ์แห่งความไร้เดียงสา (The Museum of Innocence) นวนิยายที่บอกเล่าเรื่องราวความรักบาดลึกของหนุ่มสาวต่างชนชั้นเรื่องนี้ เป็นผลงานที่ ออร์ฮาน ปามุก นักเขียนรางวัลโนเบลคนแรกของตุรกีผู้เป็นที่รู้จักจากนิยายท้าทายการเมืองเรื่อง หิมะ เขียนขึ้นโดยมีแรงบันดาลใจมาจากความทรงจำในวัยหนุ่มสมัยที่เศรษฐกิจอิสตันบูลกำลังเจริญรุ่งเรืองจนทั่วทั้งประเทศคราคร่ำไปด้วยเศรษฐีใหม่

 

ปามุก ทุ่มเทให้กับการค้นคว้าหาข้อมูลอย่างหนัก และเดินทางไปเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ที่เมืองมิลาน ประเทศอิตาลีอยู่หลายครั้ง และใช้เวลาในการเขียนนิยายเรื่องนี้ยาวนานถึง 6 ปี เนื่องจากต้องต่อสู้คดีกับรัฐบาลประเทศบ้านเกิด จากการวิพากษ์วิจารณ์การเมืองอย่างเผ็ดร้อนตรงไปตรงมาของเขา