กลับสู่โลกสมมุติ

บาดแผลจากความเชื่อ ความเกลียดชัง และส่วนสะท้อนของความขัดแย้ง

บางครั้งเราไม่อาจวาดหวังไว้สูงส่งว่า วรรณกรรมจะช่วยชี้ทางสว่าง หรือนำเราไปสู่คำตอบในการแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ในสังคม บทบาทของมันอาจเพียงชี้ชวนให้เราได้สำรวจตรวจสอบความรู้สึกนึกคิดและห้วงอารมณ์ต่าง ๆ ของมนุษย์ โดยเฉพาะในซอกหลืบอันซับซ้อนและมืดมิดที่เราไม่เคยส่องสำรวจอย่างจริงจัง

แต่หลายครั้งตัวละครที่โลดแล่นอยู่ในโลกสมมุตินั้นกลับช่วยเปิดเปลือยความจริงบางด้านให้เราได้เห็น ในแบบที่โลกแห่งความจริงไม่สามารถมอบให้เราได้ และในสังคมที่ความจริงบางอย่างไม่อาจเปล่งเสียง เรายิ่งจำเป็นต้องพึ่งพาเรื่องแต่งเพื่อบอกเล่าความจริง