แม่กับลูก

นางแม่วัวยืนเบิกเบิ่งมองไปทางนั้นทีทางนี้ที สูดจมูกสองสามครั้ง แล้วมันก็เลี้ยวซ้ายวิ่งไปบนถนน มันวิ่งไปพลางก็ส่งเสียงร้องเรียกให้ลูกของมันเร่งฝีตีนติดตามมันมา ทิ้งสรรพสำเนียงแห่งความตื่นตระหนกและความโกลาหลไว้ทางเบื้องหลัง

มันไม่มีพื้นที่ว่างสำหรับคราบน้ำตาเพียงเพื่อรอวันตาย สิ่งเดียวที่ทำได้คือการเดินหน้าต่อสู้กับชะตากรรมที่มันไร้ซึ่งความปรานี