ในรูปเงา

พ่อเป็นคนพูดน้อย แต่เหมือนว่าพูดกับวัวได้เข้าอกเข้าใจ เจ้าพลิ้วลูกชายคนเดียวพยายามจะทำให้ได้ดีอย่างพ่อ ทั้งงานในนาในไร่ และดูแลคอก เจ้าพลิ้วรู้ดีว่าพ่อเจ็บปวดและอ้างว้างเพียงใดกับการจากไปของแม่...จากไปด้วยความขุ่นเคืองกังขา ชีวิตพ่อลูกอยู่กันมาอย่างสงบ จนถึงวันที่พ่อพา “เจ้าดอกรุงรัง” มาเป็นของขวัญให้ลูกชาย โศกนาฏกรรมจึงเริ่มดำเนินไปและดูเหมือนจะไม่มีวันสิ้นสุด

 

“เดือนยิ่งแจ่ม เงาของทุกสิ่งก็ยิ่งเด่นชัด  ในวัยเด็กยามที่เขาตื่นขึ้นร้องงอแงพ่อจะอุ้มเขามายืนดูเงาจันทร์ เขาจำได้ว่ามันงามลึกลับเหมือนภาพในฝัน..."

 

นวนิยายที่งดงามราวกับภาพเขียนชั้นเลิศ การันตีด้วยรางวัลยอดเยี่ยม 2 เวทีระดับชาติ และเข้ารอบสุดท้ายรางวัลซีไรต์ ปี 2555