เสียงพูดสุดท้าย 'รงค์ วงษ์สวรรค์

ชีวิตมากรัก มากสุข มากทุกข์ เหมือนนิยายน้ำเน่าเลวๆ

เป็นคนรักงานเขียน เลิกงาน ไปเที่ยว กินเหล้า เมาก็กลับมาโรงพิมพ์บรรทัดสุดท้ายไม่ดี ขอแก้หน่อย แก้ได้แล้วก็กลับไปเสเพลต่อ เสเพลแต่รักงาน เราเขียนทุกอย่าง ทั้งบทความ สารคดี เรื่องสั้น นวนิยาย ฝึกมาหมด ชอบทุกแนว ทั้งสัมภาษณ์และถ่ายรูป

จำไว้ว่างานสัมภาษณ์เป็นงานที่ยิ่งใหญ่ งานถ่ายภาพ portrait ก็เป็นงานยิ่งใหญ่

เราเป็นคนอยากรู้ ชอบรู้ ไปไหนไม่เคยเหงา คุยกับเขาไปเรื่อย บนเครื่องบินยังคุย ทำให้ได้ทัศนะต่างๆ

การผ่านงานนักข่าวทำให้ไม่เขินที่จะคุยกับคน มีมนุษยสัมพันธ์ ใครเดินผ่านมา คุยได้ ขึ้นรถไฟก็คุยตลอดทาง ชอบคุยกับคนแปลกหน้า

ใครที่กลัวเหงา ก็คุยกับคนสิวะ

• ระหว่างดินสอกับกระดาษ
• จากนักเลงบางลำพู สู่ชีวิตนักเขียนหนังสือพิมพ์หนุ่ม "ไอ้ปุ๊มันร้าย"
• อเมริกาในเงาเวลา ของ 'รงค์ วงษ์สวรรค์
• มาดามวารินชำราบ
• 'รงค์ วงษ์สวรรค์ ในฐานะพ่อ
• การเดินทางเป็นสายตาของนักเขียน
• สงครามโลก การศึกษา ประชาธิปไตย
• บ้านคือความสุขของมนุษย์ สุราเป็นปรัชญาของการพักผ่อน
• กิน ดื่ม เซ็กซ์ สปา
• ตัวละครของเรามันเสเพล
• แสงแดดและสายฝนบนสวนทูนอิน
• กรรมกรทางศิลปะ
• เราเป็นคนตกปลา อย่าคิดไปยิงกระทิง
• โบยบิน...
• ภาคผนวก: จากเหนือสู่ใต้ ไปกับภาพถ่าย 'รงค์ วงษ์สวรรค์
• Photographer's Note