ปีแสง

“ฉันเหมือนภาชนะที่เก็บสะสมความโกรธและความเกลียดไว้ทีละเล็กละน้อยตลอดชีวิตที่ผ่านมา เมื่อถูกทำให้แหลกสลายลง จึงนับว่าเป็นการดีเหมือนกัน...”

ครั้งแรกกับการบอกเล่าเรื่องราวชีวิตจริงของดุจดาว วัฒนปกรณ์ นักจิตบำบัดด้านศิลปะการเคลื่อนไหวคนแรกของเมืองไทย ผู้หญิงที่ช่วยปลดปมร้าวรานในใจให้ผู้คนมากมาย สวมบทบาทสำคัญด้านการสื่อสารในองค์กรของเครือโรงพยาบาลที่ใหญ่ที่สุด จัดรายการพอดคาสต์ชื่อดังที่คอยใส่ใจถามผู้ฟังว่าสบายดีหรือเปล่า และขณะเดียวกันก็ยังโลดแล่นอย่างงดงามในฐานะศิลปิน ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเลยที่ดุจดาวทำไม่ได้...
อาจจะยกเว้นสิ่งเดียว... การยอมแพ้

และในชีวิตเราทุกคน ไม่วันนี้ก็วันนั้น ความพ่ายแพ้พังทลายมาเยือนเราเสมอ

“ฉันเหมือนปลาที่เย่อกับเบ็ดชาวประมงอยู่เป็นชั่วโมง แต่แอ็คติ้งว่ายังไม่ได้งับเบ็ดเขา” ดุจดาวสะท้อนตัวเองออกมาเป็นภาพ อย่างชัดเจน อย่างกล้าหาญ อย่างที่เธอเป็น เธอสบตาคนคนนั้น กลั้นหายใจ มองความจริงแต่ละห้วงตอนของชีวิต และเขียนหนังสือเล่มนี้ออกมา เพื่อจะบอกคุณว่าการยอมรับความจริงที่ไม่น่ายอมรับของตัวเราเอง และโอบกอดมันอย่างเข้าใจ คือหนทางเดียวเท่านั้นที่จะปลดปล่อยเราให้เป็นอิสระ