บ้านของหัวใจไม่ได้มีอยู่ทั่วไปบนโลกใบนี้

หกเรื่องราวของบุคคลที่คงความสามัญ
แต่ทำให้คุณตระหนักถึงสิ่งสำคัญได้อย่างไม่น่าเชื่อ

เรื่องราวต่างๆ บนโลกใบเล็กใบนี้ก็เหมือนระลอกคลื่น บางเรื่องพาใจให้ฟูขึ้นไปจนยิ้มแก้มแตก

และขับเน้นความมุ่งมั่นทะยานอยากไปแตะขอบฝัน แต่พริบตาเดียวก็ร่วงดิ่งลงมาโดยไม่มีสัญญาณแจ้งเตือนล่วงหน้า

พบกับเรื่องสั้น 6 เรื่องที่มี “ไดนามิกต์” สะเทือนจิตใต้สำนึกจนหวั่นไหวตาม! เชื่อมโยงบทสุดท้ายกับประเด็นที่วางไว้ตั้งแต่บทแรกได้อย่างงดงาม ใจฟูในชั่วพริบตาที่ได้อ่าน

ปลานีออน — คู่สมรสที่ไม่มีลูกไม่ใช่เรื่องแปลก การเป็นแม่คนไม่ใช่ความสุขเพียงหนึ่งเดียวของเพศหญิงเสียหน่อย การใช้ชีวิตของแต่ละคนแตกต่างกันไปเป็นธรรมดา แต่การยอมรับความว่างเปล่าไม่ได้ช่วยปัดเป่าความรู้สึกด้อยค่าในใจ…

การกลับมาของจอมมาร — พริบตาที่เขากลับมาเป็นตัวของตัวเองจึงรู้สึกอดกลั้นต่อไปไม่ไหว หยิบไม้เบสบอลมาไล่ฟาดอย่างบ้าคลั่ง เขารู้สึกขึ้นมาจริงๆ ว่า ถ้าไม่ทำลายภาพที่อยู่ตรงหน้า ตัวเขาจะเป็นฝ่ายพังทลายไปเสียเอง

ปิกนิก — ครอบครัวก็คือกล่องดำนั่นละครับ มองจากข้างนอกไม่เห็น และจะให้คนภายนอกมาเข้าใจก็ยากด้วย

บทเพลงดอกไม้ — ความผิด โทษ การสานึกผิด การชดใช้ ความเหงา สิ่งเหล่านี้คืออะไรกันแน่ คิดให้ตายก็ไม่ได้คำตอบ

รักพอประมาณ — คิดว่าต้องพูดอะไรสักอย่าง แต่ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี ต้องหาคำพูดที่จะไม่สร้างบาดแผล คำพูดที่จะเยียวยาจิตใจ แล้วคำพูดที่เหมาะสมแบบพอประมาณในฐานะคนเป็นพ่อคืออะไรล่ะ

วันงาน — ถ้ามีคนไม่รู้จักสักคนมาฟังสิ่งที่พวกเขาคุยกันคงจะดี ไม่ต้องแบกรับอะไร ไม่ต้องเห็นอกเห็นใจ ไม่ต้องสงสาร ขอแค่รู้สึกเล็กน้อยว่า เกิดเหตุการณ์ขึ้นหลายอย่างเลยนะ แล้วพอตื่นเช้ามาอีกวันลืมไปให้หมดก็พอ