นักเรียนของฉัน ตายยกห้อง คืนเดียว 24 ศพ

คดีฆาตกรรมสุดสยอง เหนือจินตนาการ ที่จะทำให้คุณมองการแก้แค้นต่างไปจากเคย

 

“อะไร นั่นมันอะไรกัน”

 

และพอเขาเอื้อมมือไปกดสวิตซ์ไฟ ห้องเรียนก็สว่างจ้าขึ้นทันใด ภาพสยองขวัญปรากฏขึ้นต่อสายตาในบัดดล

 

เด็กชายเด็กสาวนอนเกาะก่ายกันอยู่ตรงกลางห้องเรียน ราวสามสิบคนเห็นจะได้ บางคนอยู่ในชุดเครื่องแบบนักเรียน บางคนอยู่ชุดลำลอง ทั้งหมดไม่ว่าหญิงหรือชาย นอนสุมกันอยู่บนพื้นราวกับถูกเก็บรวมกันก่อนเอามาทิ้งไว้ แต่ละคนอยู่ในท่าต่างๆ กัน บ้างอยู่ในท่านอนพาดตัวคว่ำหน้าลงไปบนร่างของอีกคน บ้างอยู่ในท่ากอดรัดมือกับเท้าก่อจะวางทับเกาะก่ายกัน มีคนที่นอนหงายอยู่กับพื้นคนเดียวด้วย

เด็กหนุ่มบางคนใบหน้าบวมแดงคล่ำ ตา จมูก ปาก และทั่วใบหน้ามีแผลฉีกขาด เลือดไหลเหมือนถูกชกต่อยอย่างรุนแรง แยกไม่ออกว่าใครเป็นใคร เด็กสาวบางคนกำมีดคัตเตอร์อันใหญ่บ้างเล็กบ้าง และข้างๆ หัวมีอะไรที่เหมือนกับนิ้วคนหล่นเกลื่อนอยู่

 

เด็กหนุ่มคนหนึ่งถูกทุบหัวจนกระโหลกยุบใบหน้าบิดเบี้ยว เด็กหนุ่มอีกคนที่ถือไม้เบสบอลล้มทับอยู่ข้างบนก็ดูเหมือนจะถูกจู่โจมด้วยอาวุธสังหาร เพราะเนื้อแก้มหลุดหายไป ปากฉีก คอถูกฟันเกือบขาด มีไม้ฉากโลหะอันใหญ่ตกอยู่ข้างๆ เด็กสาวที่ถูกทุบหัวกรีดหน้าเป็นแผลเหวอะหวะและจมูกถูกเฉือนทิ้งไป

 

เด็กคนหนึ่งถูกเสียบด้วยก้านไม้หวาดเข้าทางปากทะลุลงไปถึงอวัยวะภายในอยู่ในสภาพเหมือนอาหารเสียบไม้ อีกคนถูกทิ่มด้วยก้านไม้ยาวแหลมเข้าไปที่กระบอกตาและสีข้างจำนวนนับไม่ถ้วน จนดูเหมือนตัวเม่นที่พ่ายแพ้การแข่งกันเป็นจ่าฝูง เด็กแต่ละคนต่างนำทุกสิ่งทุกอย่างที่มีอยู่ในห้องเรียนมาใช้เป็นอาวุธสังหารกันและกัน

 

เด็กหลายคนถูกรัดคอด้วยเข็มขัดจนเลือดคั่ง หน้าบวมเป่ง ดวงตาว่างเปล่าไร้แววเหลือกลาน ดูสงบกว่าคนอื่นๆ แต่ความทุกข์ทรมานนั้นคงสุดจะจินตนาการ ซึ่งจะเห็นได้จากน้ำขุ่นข้นคล้ายอุจจาระและปัสสาวะที่เจิ่งนองอยู่ด้านล่างของลำตัว

 

…เมื่อการกลั่นแกล้งรังแกลุกลามจนกลายเป็นโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่ ใครกันที่ต้องรับผิดชอบ…