อย่าให้ใจเราเจ็บ

เหงาเศร้า ผิดหวัง ว่างเปล่า เคว้งคว้าง

 

ก็นึกๆ อยู่หรอกว่าหัวใจหนักอึ้งพิกล คาดไม่ถึงว่าจะหลุดผัวะทั้งยวงแบบนี้ ก็เคยมีช่วงบาดเจ็บจนแตกสลายบ้าง แต่นี่ร่วงตุบจนตัวเซเลย

 

เราใช้เวลาในวันนั้นตามปกติ ไม่มีเรื่องพิเศษ แต่พอเอี้ยวตัว ใจก็ “โบ๋” เสียแล้ว… ช่วงเวลานั้นช่างมืดมน เราไม่แม้แต่คิดว่าควรทำอย่างไรต่อ และไม่รู้สึกเจ็บด้วย เราอยากรู้ว่าหัวใจเริ่มหนักอึ้งตอนไหน ร้าวราญตอนไหน ทำไมถึงร่วงหล่น อย่างไรก็ตาม อันดับแรกเราต้องตรวจดูก่อนว่าใจหลุดหล่นมากน้อยเท่าไร

หยิบชิ้นส่วนหัวใจบนพื้นใส่เข้าที่เดิม ใส่ยาฆ่าเชื้อแล้วพิถีพิถันทายา “รักตัวเอง” ไม่ให้สภาพบาดแผลเป็นหนักกว่าเดิม เอาละ ตอนนี้หัวใจกับร่างกายจะติดผสานกันดี แล้วก็ต้องเย็บหลายเข็มด้วย ตอนแรกอาจเจ็บจนขบฟันกรอด แต่เมื่ออดทนไหว หัวใจจะติดสมานตำแหน่งเดิมมั่นคงเมื่อเวลลาผ่านไป คงเหลือเพียงรอยแผลเป็นขนาดใหญ่ ต้องขอบคุณด้วยซ้ำที่เตือนให้เราจดจำได้ว่าเคยมีบาดแผลใหญ่ขนาดนี้