หยกใสร่ายคำ

"กวีนิพนธ์ของทุกชนชาติเป็นผลึกหล่อหลอมความรู้สึกนึกคิด อารมณ์ ปัญญาของชาตินั้นๆ เป็นสมบัติภูมิปัญญาอันสืบเนื่องไม่สิ้นสุด แม้จะมีลักษณะเฉพาะของแต่ละวัฒนธรรม แต่ก็เป็นภาษาใจอันเป็นภาษาสากล สัมผัสรับรู้ได้ด้วยใจ ไม่มีสิ่งใดมากีดขวางได้... ข้าพเจ้าชอบกวีนิพนธ์จีนและกวีนิพนธ์ภาษาอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับความมักน้อย สันโดษ การท่องเที่ยวไปในธรรมชาติอันงดงามและยิ่งใหญ่ การพึ่งตนเองอันเป็นแก่นเรื่องที่นิยมกันในบางยุคสมัย..."

พระราชนิพนธ์คำนำ หยกใสร่ายคำ

• • รุ่งอรุณฤดูใบไม้ผลิ เมิ่งเฮ่าหราน
  • กลับสู่นาสวน บท 1 เถายวนหมิง
  • กลับสู่นาสวน บท 2 เถายวนหมิง
  • ดื่มเหล้า บท 5 เถายวนหมิง
  • ดื่มเหล้า บท 8 เถายวนหมิง
  • บทกวีเมืองเหลียงโจว หวังจือฮ่วน
  • เพลงเมืองเว่ย หวังเหวย
  • ความคิดคำนึงในคืนสงบ หลี่ไป๋
  • หอกระเรียนเหลือง ส่งเมิ่งเฮ่าหรานไปก่วงหลิง หลี่ไป๋
  • ฯลฯ