หัวใจคือนักล่าผู้ว้าเหว่

THE HEART IS A LONELY HUNTER (1940) หรือ หัวใจคือนักล่าผู้ว้าเหว่ พูดถึงหลายชีวิตที่แตกต่างกันทั้งวัย เพศ สถานะ ความคิด ความเชื่อ หากแต่เชื่อมโยงกันได้ด้วย “ความเหงา” ในแบบของตัวเอง อารมณ์อันเป็นสามัญและสากลนี้อาจเรียกได้ว่าเป็นหัวใจของนวนิยายที่ทำให้มันเข้าถึงคนอ่านจำนวนมาก และทำให้ชื่อของ คาร์สัน แม็คคัลเลอร์ส เป็นที่ยอมรับในฐานะนักเขียนสมัยใหม่คนสำคัญของอเมริกาตั้งแต่เธออายุเพียง 23 ปี

 

 

แมคคัลเลอร์สเกิดในเมืองโคลัมบัส รัฐจอร์เจีย ประเทศสหรัฐอเมริกา เมื่อวันที่ 19 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1917 มักถูกจัดอยู่ในกลุ่มเดียวกับนักเขียน “ชาวใต้” คนอื่นๆ เช่น William Faulkner, Flannery O’Connor และ Truman Capote ซึ่งลักษณะเด่นในงานคือ การปะทะกันระหว่างสิ่งที่ตรงกันข้าม ไม่ว่าจะเป็นความตลกขบขันกับความเศร้าโศก จิตวิญญาณกับวัตถุ หรือเรื่องยิ่งใหญ่กับสิ่งเล็กน้อย คุณสมบัติดังกล่าวเหล่านี้เป็นสิ่งที่เห็นได้ชัดใน หัวใจคือนักล่าผู้ว้าเหว่ และเป็นตัวที่ช่วยขับเน้นความขัดแย้งอันซับซ้อนและหลากหลายมิติในเรื่อง

 

 

ดังนี้ เราจึงได้เห็นความน่าขันและความน่าสงสาร ความน่าชื่นชมแต่น่ารังเกียจ เป้าหมายที่ยิ่งใหญ่แต่ไร้ความสำคัญ รวมไปถึงความคลุมเครือของประเด็นต่างๆ ตั้งแต่เรื่อง 'อุดมการณ์' ไปจนถึงเรื่อง 'เพศสถานะ' ผ่านตัวละครอย่างซิงเกอร์ (Singer) ชายใบ้ผู้เป็นดั่งศูนย์รวมจิตใจของทุกคน มิค เด็กหญิงบุคลิกทอมบอยผู้กำลังเติบโตเป็นสาว คุณหมอชราผิวสีนามโคปแลนด์ เจค นักเคลื่อนไหวผู้ไขว่คว้าหาโอกาสสู่ความเท่าเทียม บิฟฟ์เจ้าของคาเฟ่ และตัวละครอีกมากมายที่ล้วนไล่ล่าตามหาความเข้าใจและปรารถนาจะคลายปมความคับข้องที่ไม่มีใครมองเห็น

 

 

หัวใจคือนักล่าผู้ว้าเหว่ จะทำให้เราได้ทบทวนความสัมพันธ์ต่างๆ ยอมรับความหลากหลายที่ปรากฏรอบกาย และจะทำให้เราตระหนักว่าปัจจัยสำคัญของการอยู่ร่วมกันคือ การมองเห็นความมีตัวตนของคนอื่น ยินดีรับฟังเสียงของกันและกันอย่างเห็นอกเห็นใจ และต้อง “เข้าใจ” อย่างแท้จริง