เรื่องเล่าสยองของลุงมองตากิว

การไปเยี่ยมลุงช่วงวันหยุดปิดเทอมกลายเป็นความเคยชินของเอ็ดการ์ ลุงมักจะเล่าเรื่องราวที่บางครั้งชวนขนลุกให้เขาฟัง แต่นานไปเรื่องกลับน่ากลัวขึ้นเรื่อย ๆ น่ากลัวจนเขาชักไม่อยากฟัง เพราะดูเหมือนเรื่องราวเหล่านี้จริงจังเกินกว่าจะเป็นเรื่องเล่าธรรมดา และมัน...เป็นความลับที่ลุงไม่เคยบอกใครมาก่อน

สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นก็คือ เขาฟังเรื่องเล่าจนเพลิน และเมื่อจะกลับบ้านก็พบว่าฟ้าเริ่มมืดเสียแล้ว ระหว่างทางที่ต้องเดินผ่านป่าเงียบสงัด เด็กชายต้องข่มใจให้ขาก้าวไป

ทว่าแม้เขาจะหลอกตัวเองว่าสัมผัสประหลาดที่พบเจอเป็นเพียงเรื่องที่เขาคิดไปเอง แต่ทุกย่างก้าวความน่าสะพรึงกลัวก็ยิ่งชัดเจน และเป็นตัวเป็นตนมากขึ้นจนไม่อาจปฏิเสธได้